Het eerste "ramp" verhaal:
Enkele weken terug de motor gedemonteerd (20 minuten werk toch?) in slechts 2uur. Na het vervangen van de motorsteunrubbers de motor weer gemonteerd in slechts 4uur. Oorzaak: de starterskrans bleef hangen en haken achter de bouten van de motorsteun. Dit zorgde ervoor dat de motor er niet in, maar ook niet meer uit wilde. Daarnaast kon ik de krukas niet draaien om de spiebanen van de bak uit te lijnen... Kortom: een ramp. 3 dagen spierpijn gehad. Overigens, na veel martelen de motor er weer uit gekregen, de bouten afgeslepen en binnen 10min zat de motor weer op zn plek en nog eens 10 min later liep ie weer!
Meteen de koppeling gecontroleerd, wat mij daarbij opviel is dat het vliegwiel verschillende "hotspots" kende. de plaat zelf zag er niet bepaald verbrand uit. Nu had ik al wel gemerkt dat de auto heel erg "klapperd" bij het weg rijden op de koppeling. Hierbij schud de hele auto alsof de koppeling de hele tijd hapt. Dit is al zo sinds aankoop. Zou dit kunnen komen door de hotspots op het vliegwiel?
Volgende rampverhaal:
Uitlijnen. Hoe moeilijk kan dit zijn? Nou, bij een kever uit 1970.. eehh 1996, best pittig lastig is gebleken. De snelste oplossing was het losdraaien van het stuurwiel, deze enkele tanden verdraaien en weer terug zetten. Maar dit is geen blijvende oplossing. Daarom afgelopen week maar even bezig gehouden met het gangbaar maken van de stuurstangen. Hierbij zijn de volgende (barbaarse) gereedschappen gebruikt:
- Luchtsleutel
- Hamer
- Kruipolie
- Iets grotere hamer
- "Oke, nu word ik serieus" hamer
- Potkrik
- Poulietrekker
- Vuur
- Klopboormachine
- Luchthamer
- Uitbreiding op het Nederlands woordenboek
- Nog meer vuur
- 3 griptangen
- 85kg menselijk gewicht
Maar, na 4 uur stevig sleutelen, het verslaan van een beer, een leeuw terug gestuurd naar Afrika en een biecht bij de paus, was dan eindelijk de mogelijkheid daar om de auto uit te lijnen met "slechts" een duim en een wijsvinger!
Het verhaal:
Het loshalen van de bijrijderskant (meestal de worse case) was vergelijkbaar met het terug sturen van een verdwaalde leeuw.
Dit gaf wat complicaties maar na een paar beste klappen met de "iets grotere hamer", terwijl de krik onder de stuurkogel stond en de auto optilde, kwam de conische verbinding van de stuurkogel in het fusee toch wel los.
Bij het stuurhuis was het een iets ander verhaal, hier had ik ook dezelfde potkrik onder gezet, maar deze stuurkogel liet het aardig afweten.
De "iets grotere hamer" alleen bleek niet voldoende voor deze taak. Dus de klopboormachine op standje "kloppen" en het vuur op de stuurarm en de kogel schoot los!
Hierna de stang gangbaar gemaakt met "nog meer vuur", 2 griptangen en 85kg menselijk gewicht (griptangen onder een hoek van 45 graden op de stuurstang en stuurkogel gezet, het menselijk gewicht in de strijd gegooid m.b.v. het springen op de stuurstang).
Zodra de kogel ook maar 3mm verdraaid was, ging het verder losdraaien van de stuurkogel, zonder zinloos geweld, prima.
Hierna het schroefdraad ingevet en de procedure herhaald voor de andere kant van de stang en na slechts een uurtje was de boel weer gangbaar aan de bijrijders kant (A.K.A. Bermzijde).
Dan klinkt het logisch dat de bestuurderskant (A.K.A. Wegzijde) toch NET iets makkelijker zou moeten gaan.
Helaas was dat niet het geval en was ik, naast "nog meer vuur", een klopboormachine en een luchthamer, ook nog de "Oke, ik word serieus" hamer nodig.
De stuurkogel aan het fusee kwam met een beetje psychologie met de "Iets grotere hamer" wel los maar de kogel aan het stuurarm... holy moly!
Na elke mogelijkheid onder de auto geprobeerd te hebben, toch maar over gegaan op drastische maatregelen: Het stuurarm gedemonteerd, op de grond gelegd, heet gestookt met "nog meer vuur" en daarna met de "oke, ik word serieus" hamer een groot aantal harde klappen op het stuurarm gegeven, en ja hoor! de kogel schoot EINDELIJK los!
2 uur verder, totale tijd zit nu al op 3uur...
Het gangbaar maken van deze stang ging op dezelfde manier als de andere stuurstang, alleen was hierbij de 3e griptang nodig: de 2e griptang zijn we helaas verloren in de strijd (Oudijzerboer hebbe zijn ziel) en na montage was het dan EINDELIJK mogelijk om de auto op het oog uit te lijnen, de garage met de uitlijnbrug was inmiddels al gesloten. Toen was ook het 4e uur verstreken.
Ik voel mij weer mannelijk, de Kever is weer gangbaar, de leeuw weer in Afrika en de beer verslagen!
Overigens was Zona behoorlijk angstig en leek ze daardoor zeer nodig naar de WC te moeten:
Enkele weken terug de motor gedemonteerd (20 minuten werk toch?) in slechts 2uur. Na het vervangen van de motorsteunrubbers de motor weer gemonteerd in slechts 4uur. Oorzaak: de starterskrans bleef hangen en haken achter de bouten van de motorsteun. Dit zorgde ervoor dat de motor er niet in, maar ook niet meer uit wilde. Daarnaast kon ik de krukas niet draaien om de spiebanen van de bak uit te lijnen... Kortom: een ramp. 3 dagen spierpijn gehad. Overigens, na veel martelen de motor er weer uit gekregen, de bouten afgeslepen en binnen 10min zat de motor weer op zn plek en nog eens 10 min later liep ie weer!
Meteen de koppeling gecontroleerd, wat mij daarbij opviel is dat het vliegwiel verschillende "hotspots" kende. de plaat zelf zag er niet bepaald verbrand uit. Nu had ik al wel gemerkt dat de auto heel erg "klapperd" bij het weg rijden op de koppeling. Hierbij schud de hele auto alsof de koppeling de hele tijd hapt. Dit is al zo sinds aankoop. Zou dit kunnen komen door de hotspots op het vliegwiel?
Volgende rampverhaal:
Uitlijnen. Hoe moeilijk kan dit zijn? Nou, bij een kever uit 1970.. eehh 1996, best pittig lastig is gebleken. De snelste oplossing was het losdraaien van het stuurwiel, deze enkele tanden verdraaien en weer terug zetten. Maar dit is geen blijvende oplossing. Daarom afgelopen week maar even bezig gehouden met het gangbaar maken van de stuurstangen. Hierbij zijn de volgende (barbaarse) gereedschappen gebruikt:
- Luchtsleutel
- Hamer
- Kruipolie
- Iets grotere hamer
- "Oke, nu word ik serieus" hamer
- Potkrik
- Poulietrekker
- Vuur
- Klopboormachine
- Luchthamer
- Uitbreiding op het Nederlands woordenboek
- Nog meer vuur
- 3 griptangen
- 85kg menselijk gewicht
Maar, na 4 uur stevig sleutelen, het verslaan van een beer, een leeuw terug gestuurd naar Afrika en een biecht bij de paus, was dan eindelijk de mogelijkheid daar om de auto uit te lijnen met "slechts" een duim en een wijsvinger!
Het verhaal:
Het loshalen van de bijrijderskant (meestal de worse case) was vergelijkbaar met het terug sturen van een verdwaalde leeuw.
Dit gaf wat complicaties maar na een paar beste klappen met de "iets grotere hamer", terwijl de krik onder de stuurkogel stond en de auto optilde, kwam de conische verbinding van de stuurkogel in het fusee toch wel los.
Bij het stuurhuis was het een iets ander verhaal, hier had ik ook dezelfde potkrik onder gezet, maar deze stuurkogel liet het aardig afweten.
De "iets grotere hamer" alleen bleek niet voldoende voor deze taak. Dus de klopboormachine op standje "kloppen" en het vuur op de stuurarm en de kogel schoot los!
Hierna de stang gangbaar gemaakt met "nog meer vuur", 2 griptangen en 85kg menselijk gewicht (griptangen onder een hoek van 45 graden op de stuurstang en stuurkogel gezet, het menselijk gewicht in de strijd gegooid m.b.v. het springen op de stuurstang).
Zodra de kogel ook maar 3mm verdraaid was, ging het verder losdraaien van de stuurkogel, zonder zinloos geweld, prima.
Hierna het schroefdraad ingevet en de procedure herhaald voor de andere kant van de stang en na slechts een uurtje was de boel weer gangbaar aan de bijrijders kant (A.K.A. Bermzijde).
Dan klinkt het logisch dat de bestuurderskant (A.K.A. Wegzijde) toch NET iets makkelijker zou moeten gaan.
Helaas was dat niet het geval en was ik, naast "nog meer vuur", een klopboormachine en een luchthamer, ook nog de "Oke, ik word serieus" hamer nodig.
De stuurkogel aan het fusee kwam met een beetje psychologie met de "Iets grotere hamer" wel los maar de kogel aan het stuurarm... holy moly!
Na elke mogelijkheid onder de auto geprobeerd te hebben, toch maar over gegaan op drastische maatregelen: Het stuurarm gedemonteerd, op de grond gelegd, heet gestookt met "nog meer vuur" en daarna met de "oke, ik word serieus" hamer een groot aantal harde klappen op het stuurarm gegeven, en ja hoor! de kogel schoot EINDELIJK los!
2 uur verder, totale tijd zit nu al op 3uur...
Het gangbaar maken van deze stang ging op dezelfde manier als de andere stuurstang, alleen was hierbij de 3e griptang nodig: de 2e griptang zijn we helaas verloren in de strijd (Oudijzerboer hebbe zijn ziel) en na montage was het dan EINDELIJK mogelijk om de auto op het oog uit te lijnen, de garage met de uitlijnbrug was inmiddels al gesloten. Toen was ook het 4e uur verstreken.
Ik voel mij weer mannelijk, de Kever is weer gangbaar, de leeuw weer in Afrika en de beer verslagen!
Overigens was Zona behoorlijk angstig en leek ze daardoor zeer nodig naar de WC te moeten: